“Bebekler de hisseder”

Bebekler deneyimlerinin ve bu deneyimlere ait duyguların kayıtlarını söze dökemezler ancak bedenleri ve duyumsamaları ile hissederler; henüz beyin ve sinir sistemleri gelişmeye devam ettiğinden zorlayıcı deneyimlerden yoğun şekilde etkilenebilirler.
Savaş ya da kaç tepkisi veremediklerinden ancak donma tepkisi vererek kendilerini korumak mümkün olabilir.
Travmatik deneyim yaşayan bebekler , etkilerini bedensel tepkilerle ifade edebilirler (huzursuzluk, bedensel kasılmalar, aşırı hareketlilik/hareketsizlik, bakışlarında donukluk, sakinleşmede zorluk, ağlama krizleri, beslenme ve uykuda zorluklar)

1. Güvenlik
Bebeğin güvenli ortama alındığından emin olunması, birincil bakım veren olan kişiye teslim edilmesi ve tıbbi müdahale gerekliliğinin değerlendirilmesi

2. Bebeğin fiziksel “tutulma” ihtiyacı

Bebeğin fiziksel bütünlük hissini sürdürebilmesi için bakım vereni tarafından güvenli şekilde tutulduğunu hissetmesi (mümkün olabildiğince sabit bir ortamda) ve bulunduğu ortamdaki nesnelerin sabitliğinin sağlanması (battaniye, yastık, oyuncak vb.)

Bebeğin süreklilik hissini oluşturmak için bakım veren yetişkini aynı kişi olması, mümkünse iki kişiyi geçmemesi

Mümkün olabilecek rutinlerin sağlanması ve devam ettirilmesi (beslenme, uyku, oyun)

Ortamdaki fiziksel uyaranların mümkün olduğunca aza indirgenmesi (ses, ışık, ısı)

3. Bebeğin duygusal “tutulma” ihtiyacı

Bebeğin duygusal olarak da “tutulmaya” ihtiyacı vardır.
Bunun için öncelikle bakım verenin kendi ihtiyaçlarının mümkün olabildiğince karşılanmış olması ve kendi sakinliğini koruyabilecek duruma gelmesi için desteklenmesi

Duygusal tutulma ihtiyacı bebeğin sözel olmayan yollarla ifade ettiği ihtiyaçlarının olabildiğince anlaşılmaya ve karşılanmaya çalışılmasıyla sağlanır.
– Göz teması,
– Yumuşak bir ses tonu,
– Kapsayıcı bir tutuş,
– Duygusal tepkilerine uyumlu cevaplar
– Basit anne-bebek oyunları

Bebeğin bakım vereninden mümkün olduğunca ayrılmaması, ayrılması gerektiği durumlarda da gösterebileceği şiddetli tepkilerin normal olduğunu bilmek, sakinleşmesine yardımcı olmak (ağlama krizleri, çığlık atma, kasılma, teması reddetme, tamamen donuklaşma ve sessizleşme gibi)

Bebeğin sağlıklı gelişimini sürdürebilmesi için uygun ortam sağlandıysa emekleme, yürüme, oyuncaklara uzanma gibi motor davranışlara izin verilmesidir.